De basisgedachte van de WMO is tamelijk eenvoudig, inwoners die zelf, dan wel samen met personen in hun omgeving onvoldoende zelfredzaam zijn of onvoldoende in staat zijn tot participatie een beroep moeten kunnen doen op ondersteuning door de gemeente. De inwoners die bij een positief besluit van een meerderheid van de gemeenteraad geconfronteerd worden met de gevolgen van dit besluit zijn inwoners die door ziekte of handicap genoodzaakt zijn om met de taxi naar de dagbesteding te gaan. Niet omdat zij hier zelf voor kiezen, maar omdat ze geen andere keuze hebben.
De fractie van de Partij van de Arbeid heeft bij de bespreking van dit voorstel de nodige vragen gesteld. De beantwoording van deze vragen heeft ons op geen enkele manier gerust gesteld dat het College een weloverwogen keuze gemaakt toen zij voor juist deze schamele, niet concrete bezuiniging koos. Het College heeft ons niet kunnen overtuigen dat er met zekerheid gesteld kan worden dat deze bezuiniging gehaald gaat worden, of dat het maatwerk uiteindelijk een veelvoud extra gaat kosten. Om maar te zwijgen over de gevolgen voor de toch al te zwaar belaste mantelzorgers.
Het raadsvoorstel is doorspekt met termen als inclusie, eigen kracht en zelfredzaamheid. Prachtige woorden, die compleet misplaatst worden gebruikt in dit voorstel. Onze inwoners, die er niet zelf voor kiezen om met de taxi naar de dagbesteding te gaan maar door ziekte of handicap helaas niet anders kunnen reizen, worden buitengesloten, er wordt onrecht aangedaan aan de eigenwaarde van het individu en schade toegebracht aan hun kwaliteit van leven. U begrijpt voorzitter, dat de fractie van de Partij van de Arbeid de gevolgen van dit voorstel helaas maar al te goed voor ogen heeft en dus tegen dit voorstel stemt.
